لاله لاله لاله. دل‌م برات تنگ شده بود. دیدی بازم اومدم؟ شرط رو باختی. گفته بودی که دوستت ندارم و هیچ وقت نمی‌آم به دیدن‌ت.
لاله لاله لاله. ببین برات چی آورده‌م! گل. همون گلی که دوست داری. اگه گفتی چه گلی‌ئه؟ گلِ لاله لاله لاله. دیشب خیلی گریه کردم. نپرس، نمی‌دونم چرا. حس می‌کنم نیستی. یادم می‌ره که قول دادی همیشه پیش‌م می‌مونی.
لاله لاله لاله. تو که یه وقت زیر قول‌ت نمی‌زنی؟ یادته گفتی قولِ لاله لاله لاله همیشه قوله؟ منم سر قول‌م می‌مونم. اینو هم بهت قول می‌دم.
لاله لاله لاله. امشب هلال ماه خیلی قشنگه. من ماه کامل رو دوست ندارم. چون تو توش نیستی. آره خب، نیستی. تو لاله لاله لاله‌ای. لاله، هلال. تو همیشه توی هلال ماه‌ای. چون هلال برعکس اسم‌ته. برای همینه که هلالِ ماه رو، اندازه‌ی تویی که لاله لاله لاله باشی دوست دارم.
لاله لاله لاله. چرا اسم‌ت سه‌بار توی سرم تکرار می‌شه؟ نمی‌تونم یه‌بار بگم، قبلا می‌گفتم. اما آخرین بار سه‌بار صدات کردم. همون موقعی که چشم‌های قشنگ‌ت باز بود، اما منو نمی‌دیدی. درست همون روزی که زدی زیر قول‌ت. همون روزی که همه می‌گفتن "لاله، لاله، لاله". مامان‌ت گریه می‌کرد. داد می‌زد "لاله، لاله، لاله". من اشک‌م نیومد. واقعیت نداشت. تو بودی هنوز. من داشتم می‌دیدم‌ت. برای همین گفتم "لاله، لاله، لاله! بیدار شو. یه چیزی بگو.". اما تو فقط زل زده بودی به هلال ماه. پیش ما نبودی. یعنی بقیه این‌طور فکر می‌کردن.
اما من وقتی سرم رو بلند کردم رو به آسمون، تو رو دیدم که نشسته بودی روی هلال ماه.
دیدم که برام دست تکون دادی. دیدی که چشم‌هام پر اشک شد چون تو دور بودی.
دیدم که یه چیکه اشک از چشم‌های قشنگ‌ت چکید و ستاره شد. دیدی که ستاره رو برداشتم و گذاشتم تو قلب‌م.
دیدم که خیال‌ت راحت شد و لبخند زدی. دیدی که منم با بغض جواب‌ت رو دادم.
دیدم که محو شدی، قسمتی از هلال ماه شدی.
اون ستاره همیشه تو آسمون هست. اون ستاره، همیشه مال منه. اون ستاره نیست، لاله‌ست. یه لاله، وسط آسمون پرستاره.
لاله لاله لاله. من همیشه دوسِت دارم. بازم بهت قول می‌دم.
قولِ من من من همیشه قوله.
+حال‌تون چطوره؟ (:
+دل‌تون برام تنگ نمی‌شه؟ هق. من خودم دل‌م برای خودم تنگ می‌شه. :دی
